Dit is de Meer dan Voetbal Week. Deze week wordt gebruikt om via de Door Voetbal Verenigde Aanvoerders aandacht te vragen voor sportiviteit en respect. Alweer zo’n initiatief? Sinds de verschrikking in Almere volgen de ideeën elkaar op, het ene nog mooier dan het andere. Veelal gevolgd door de dooddoener dat dit een maatschappelijk probleem is en dat je dit als voetballer zelf toch niet kunt oplossen. En juist met dit laatste vooroordeel rekent deze actie af. Want het is meer dan ooit het moment dat voetballers zich kunnen verenigen en actie kunnen ondernemen.
De Arabische Lente, de Val van de Muur. Alle grote veranderingen worden in gang gezet doordat de massa opkomt tegen de huidige situatie, onafhankelijk van de beleidsmakers en tegen de heersende status quo in. Dus voetballers moeten niet wachten op de overheid of KNVB. Juist nu kunnen kleine, individuele initiatieven via moderne communicatiemiddelen snel uitgroeien tot iets groots. Dit is het ultieme moment om voetbal weer te gaan beleven zoals het hoort: als manier van plezier maken zoals je dat deed als klein jongetje of meisje.
Dat aanvoerders daarbij als woordvoerders worden ingezet, is een goede zaak. Captains moeten hun ploeg aanvoeren en niet constant tegen scheidsrechters ouwehoeren. Juist aanvoerders kunnen teamgenoten, de tegenstanders, maar ook de scheidsrechters aanspreken op hun gedrag. Zij zijn een middel om de massa in beweging te krijgen en de sport te zuiveren naar een niveau waarop bepaalde figuren geen interesse meer in de sport hebben. De liefhebber moet de baas worden op het veld, niet degene die de grootste angst weet te zaaien. Laat die laatste groep maar lekker ergens anders gaan spelen. Maar wordt voetbal dan niet te exclusief? Nee, je maakt het dan tot de ultieme sport van het volk waar normen gesteld worden door het volk en niet door een kleine groep uitschot.
Inmiddels zijn we enkele weken verder na het drama in Almere en zien we spelers massaal ageren tegen scheidsrechterlijke beslissingen. De roep om respect blijft, maar de daden, juist vanuit Zeist, blijven echter achterwege. Terwijl de posters hangen te vergelen achter ramen, houdt de bond protesterende spelers niet eens een kaart voor. Hoe kun je een voetbalbond serieus nemen die haar eigen beleid niet eens durft uit te voeren? Maar nog kwalijker is dat het nog steeds niet lukt om profvoetballers en trainers aan het verstand te brengen dat ze de sport almaar schade blijven toebrengen.